Atletiekvakantie

Gisteren en vandaag hebben we onze laatste atletiekdagen beleefd. Gisteren omdat we de tickets hadden besteld en dus gingen we naar het stadion.
Daar kwamen we terecht tussen de Zweden met o.a. de ouders en de broer van Susanna Kalur. Iedereen meegejuicht en Susanna door naar de finale 100 m horden. Zij was een potentiële medaillewinnaar. Maar we kwamen eveneens terecht tussen enkele zeer fanatieke atletiekliefhebbers uit Australië en de VS en uit sympathie hebben we vandaag maar opnieuw tickets gekocht voor zowel de ochtendsessie als de avondsessie.
Het WK is eigenlijk een commercieel flopje geweest, denken we. Het stadion was steeds halfleeg en deze ochtend heeft men dat opgelost door het stadion tot de helft op te vullen met schoolkinderen. Dat geeft dan toch een iets betere indruk.

Nadeel is dat kinderen van 8 tot 12 echt geen twee uur stilblijven en er stonden wel spurtnummers op het programma. Dus tijdens de start heel vaak ssjjj gehoord door de microfoon.
Het grote voordeel was echter dat we omwille van de grote leegte de goedkoopste tickets kochten en dan op de duurste plaatsen gingen zitten want er was geen controle.
Snappen wie snappen kan maar het was zo, en het was zeer leuk voor ons.
De contacten zijn gelegd met onze fanatieke medesupporters en over twee jaar afspraak in Berlijn.
Vandaag hebben we Kim, Kristof en Adrien Degelt bezig gezien. 1 en 3 door en Kristof jammer genoeg uitgeschakeld in de halve finale maar hij mag wel naar Peking. Goed gedaan Kristof.
Morgen onze laatste dag. Toch wel jammer maar de dochter verlangt naar het normale leven en wij ook wel een beetje.

Het einde van de atletiekavond is ook een belevenis: Voor iedereen die het einde van de dag in Eurodisney kent : idem, elke avond staan bijna allemedewerkers op een rijtje de mensen weg te wuiven en te groeten. Disney world in de atletiek tja het blijft bevreemdend.

Welterusten mensen, het is al laat.