Ergernis en verbazing

Eventjes een pauze genomen want heel veel gedaan.
Gisteren naar Kyoto met enkele atleten en trainers. Nog enkele tempeltjes gedaan en dan de groep dada gezegd en gaan shoppen. Je moet toch enkele spulletjes meebrengen anders ben je niet echt op reis geweest. Wat we hebben gekocht verklappen we niet. Er zitten ten slotte nog enkele jongeren ook vaak genoeg dit dingetje te lezen.
Daarna op de hotelkamer naar TV gekeken en ons geërgerd. Geërgerd aan de Japanse TV die alleen maar beelden gaf van de Japanse hamerslingeraar die bovendien zijn publiek zwaar teleurgesteld heeft. Hij, de voormalige olympische kampioen werd slechts 6de of 7de. Terwijl je dan zit te kijken hoor je de hoorn (ja inderdaad een hoorn) gaan en je weet "ha dit is de start van de halve finale 100 m". En je krijgt een flitsbeeld van die 100 m maar geen tijden.
Dan weer hamerslingeren, best wel mooi omte zien maar er zijn ook anderen sporters bezig en die willen we ook zien. De japjes blijkbaar niet. Tweede hoorn "oh dit is Kim". Je ziet haar flitsen maar alweer geen tijden maar wel "OK ze is erbij".
Dan hamer en dan alweer een hoorn: dit is Veerle, nou die hebben we niet gezien. Telkens een slingeraar bezig was zagen we in de verte de steeplemeisjes lopen en dat was het dan. Japanse TV toonde 2 sec. aankomst en gedaan.

Deze ochtend dezelfde ergernis over de 200 m van Kristof en toen zijn we maar gaan stappen.
We hebben vandaag Osaka verkend en leren kennen onder de grond. Onderweg naar het hotel van Krijn liepen we de ingang van een ondergronds "shoppincenter" in. Een wereld , een vreemde wereld ging voor ons open.
Het was het uur van de lunch en dan stromen net zoals overal ter wereld de kantoren leeg. Een goed groot deel van de mannen hebben we teruggevonden in die ondergrondse wereld.
Geen shoppingcenter, zoals aangegeven op de stadskaart, maar een super aanbod van speelhallen, afgewisseld met kleine restaurantjes en kleine winkeltjes waar zelfs nu al kerstspullen worden aangeboden. Een herrie van spelletjesrumoer dat naar buiten golft telkens er een deur van een speelhal open gaat afgewisseld met de lokroep van de diverse restaurantjes of moet ik het snackkeetjes noemen. En die spelletjeshallen die hier "pachinko's" worden genoemd waren allemaal bemand door mannen in pak, witte hemden, stropdasjes . Raar, echt raar . Maar het beste moest nog komen, maar daarover later meer.
See you